E cald, si luminos afara.
Pe drum, foi galbene , in juru-mi se-nvartesc
Parca-n copilareasca joaca,
Din care, nu se mai opresc.
Si nu mai prididesc.
Atentia sa-mi fure
Cu fosnetul lor matasos,
De parca-i un murmur voios
Ceva, cred, vor sa-mi spuna.
Dar, totusi, parca, nu-ndraznesc.
Ce le-a venit, asa de-odata
Covor de aur, sa imi teasa,
Din trupul lor firav, lovit de vant
Fara sa scoata un cuvant?
Cu grija, incerc sa le –ocolesc…
Atat de gingase, sa le strivesc?
Onu